Санаандгүй доорх посттой таараад өөрийн бодлоо хуваалцмаар санагдлаа:
Эмэгтэй хүн эх хүний болон ханийн үүргээ сайн биелүүлэх нь зүй ёсны хэрэг. Гэхдээ чи ч гэсэн бас нэг л амьдарна. Ажил хийхгүй гэртээ суух дуртай цөөн хэд нь байхад ихэнх нь ажил хийж, нийгэмд өөрийн гэсэн байр суурь, орон зай, хамт олонтой байж "нийгэмших"-ийг хүсдэг. Эхнэрүүдээ ажил хийлгэхгүй гэдэг нөхрүүдийг ойлгодоггүй. Мөрөн дээрх ачаанаас нь хань чинь хуваалцаж л байвал дээр биздээ. Дээрээс нь мөнгө гэхээсээ илүү хайртай хүн чинь өөрийгөө үнэлэх үнэ цэнэ, өөртөө итгэх итгэл нь нэмэгдэнэ. Байнга гэртээ байвал насаараа нөхөртөө гоё харагдах гээд л биеэ гоё авч явах нь юу л бол. Миний ээж амьдралынхаа ихэнх цаг хугацааг 3 хүүхдэдээ зориулсан. Тэгээд бид 3т үргэлж захидаг: Эмэгтэй хүн өөрийн гэсэн хийж чаддаг юмтай байх хэрэгтэй. Зөвхөн эрэгтэй хүнд найдаж амьдарч болохгүй гэдэг. Энэ ёсоор нь ч би зүгээр суудаггүй.
Би хүүгээ гаргаад 3 сар гэртээ байсан. Тийм ч таатай байгаагүй. Нэг ажлаа өдрийн 13 хийж, хэн ч тэрийг нь үнэлэхгүй, надад ч үр өгөөж байхгүй. Аргаа ядаад цагийн ажилд орсон. Хүүхдийнхээ төлөө, чиний үүрэг бла бла гэж хэлж магадгүй, гэхдээ тийм юм байдаггүй л байхгүй юу. Хүүхэд чинь том болсон хойноо өөрийн чинь яаж хамаг юмаа зориулж, ямар тэвчээр гаргасаныг сонсоод аан гэнэ үү гэхээс юу туулсныг чинь ойлгохгүй л болов уу. Охин бол ээж болж байж ойлгоно, хүү нар бол тэгээд тоохгүй дээ. Ээж нар миний юу ярьж байгааг сайн ойлгох байх.
Тэгэхээр миний хэлэх гээд байгаа юм бол нөхцөл байдалдаа тааруулаад өөртөө зориулж нийгэмдээ өөрийн гэсэн байр суурьтай бай. Заавал бүтэн цагаар ажил хийх албагүй. Тухайлбал дуучин Nara, Sweet Kitchen ( Buteelch busguichuudiin group )-ий Тэмүлэн, фитнесс хийдэг Uranzaya, Ээж болох бэлтгэл-ий Цэцэг гээд бүгд хүүхдээ өсгөхийн хажуугаар олонд үр өгөөжтэй, өөртөө хэрэгтэй ажлуудыг санаачлаад хийдэг. Эдгээр ажлууд нь анх ээж болсноос нь үүдэлтэй. Хүүхдээ гаргаад хэрхэн турах, хоббигоо хэрхэн ажил болгох гэх мэт санаанаас гаралтай. Өнөөгийн техник технлоги хөгжсөн цагт заавал оффист суухгүйгээр хийж болох зөндөө ажил байна. Хэрэв нөхөр чинь баян бол бусдын сайн сайхны төлөө янз бүрийн ажил хийж болношт. Мөн хүчирхэг эрчүүд ажилгүй, өөртөө итгэлгүй эмэгтэйтэй суусан тохиолдол юу билээ? (Онцгой тохиодлууд нь моделууд ;p)
Бүсгүй та доорх постыг уншаад бас нэгийг бодно бизээ. 10 жилийн дараа эргэж хараад энэ эмэгтэй шиг амьдрахыг хүсэхгүй л байх болов уу.
***Өдөр хоног нэгэн хэвийнээрээ үргэлжилж өглөө нөхрөө үдэж, өдөр хүүхдүүдээ тосно. Өмсдөг хувцас өдөр бүхэн ижил болж хэлдэг үг гэрийнхэнд улиг болсоор. Өглөө гарахад нь хаалгаа түгжээд үлддэг орой ирэхэд хаалгаа тайлаад угтдаг нэг ийм л хүн болж гэртээ 10 жил суулаа. Гараад явъя ч таних хүнгүй, уулзаад сууя ч тоох амьтангүй. Хэдэн шинэ хувцас шүүгээндээ загвар нь хуучирч нүүрээ будъя гэхэд хугархай хар харандаанаас цаашгүй энгэсэгний сав хоосон. Явдаг зам минь гэр –сургууль- дэлгүүр, хэлдэг үг маань цайгаа уу, хоолоо ид. Өдөржин тонголзож гэрийн ажилдаа түүртэж, амсхийх чөлөөгөөр нь сатаархад савангийн дуурь, шар бор сэтгүүлхнээс намайг өөр саатуулах юм үгүй. Ар гэрээ хаян байж тав аравхан төгрөгийн төлөө хүний өмнө бөхөлзөх хэрэг юу байгаа юм гэсээр нөхөр маань намайг үнэндээ ажил хийхийг зөвшөөрөөгүй л дээ. Эзэмшсэн мэргэжил хэдийнээ зэвэрч, нийгмээс гадна алтан агуйд суугаа мэт над шиг хүнд тэгээд ч чадах, мэдэх нь юу билээ.
Гэвч гаднаас нь харахад нүд дүүрэн амьдралтай, гэр дүүрэн жаргалтай эмэгтэй би. Эр нөхрөө хүнээс дутуугүй байлгах гэж хувцас угааж, арчиж арчилж торддог, хүүхдүүдээ жаргалтай байлгах гэж хоол унд, саван шампуньтай ганцаараа ярилцах нь холгүй болдог. Тэднийгээ хараад сэтгэл дүүрдэг ч сэмхэн дотроо гунигтай байгаагаа мэдэрдэг. Тэглээ гээд яахав дээ, таван хүнийхээ царайнаас цааш харахгүй болохоор би ганцаардаад байна гэлтэй биш. Гоёод явах газар байх биш хувцас цуглуулаад юу хийхэв, гараад очих баяр байх биш юундаа ч гоёж гангалах вэ дээ гэж бодсоор өдөр хоногийг үдсээр. Ингээд хэлэхэд элэг бүтэн, эв найртай байж жаргал нь дэндчихсэн бэлгэшээлгүй хүүхэн бэ гэх байх. Дэлхийн долоон тэрбум хүний дунд байтугай гэрийнхээ хэдийн дунд хүн ганцаарддаг гэдгийг ойлгодог нь байдаг болов уу? Хүн гэдэг амьтан эд хөрөнгийг хурааж цуглуулсан ч, ахуй хангамжиндаа ханаж цадсан ч сэтгэлээрээ өлсөж цангаж, ганцаардаж гуниж байдаг сэтгэлийн л амьтан юм даа гэдгийг мэдэрч сууна.
